martes, 25 de noviembre de 2014

micropoesía para el 25N

     Hoy nuestra profe en clase nos habló sobre la "  MICROPOESÍA"
     No sabiamos lo que era la " MICROPOESÍA"  pero nos explicó que son
     poesias de dos versos  o formas simples y que lo importante es el mensaje.
    A continuación nos enseñó la micropoesía de " BOA MISTURA " (@boamistura),se trata de que el grupo de artistas cuyo último trabajo consistió en  escribir en los pasos de peatones de Madrid unas
   micropoesias, nos parecieron muy chulas.











         Luego nos enseñó las micropoesías que hay en los muros de algunos países, todas firmadas como ACCIÓN POÉTICA.



                                                     



    
        Después de ver varias micropoesías nuestra profe nos propuso hacer varias
        micropoesías contra la violencía de género , para inspirarnos nos dió una 
        hoja con palabras para que nos resultara más  fácil hacerlas .

 
                                




En estas imágenes estamos haciendo micropoesía.







Aquí teneis el resultado de nuestras microopoesías:




                        Micropoesia de la súperclase para el 25 N from Miriam Leirós on Vimeo.



Hoy 25 de noviembre, DIA CONTRA LA VIOLENCIA DE GÉNERO,fuimos ha hacer una cadena humana con una gran pancarta,  allí  aprovechamos la ocasión para leer nuestras microopoesías.




Esperamos que os haya gustado este post!


CON ESTE TRABAJO HEMOS GANADO EL PREMIO DE NARRATIVAS AUDIVISUALES , Y NOS MENCIONAN EN EL PORTAL GALLEGO DE EDUCACIÓN, PODÉIS VERLO AQUÍ


martes, 28 de octubre de 2014

CELSO EMILIO FERREIRO E MARIA SOLIÑA


   O seguinte poeta galego que queremos nombrar é CELSO EMILIO FERREIRO (Celanova 1912, Vigo 1979) un escritor e político que pertencía a unha familia acomodada campesiña galeguista.
   Dentro da súa obra escollemos "María Soliña" a quen Celso Emilio adicoulle un poema.
   María Soliña era unha muller de Cangas que perdeu o seu marido e irmán cando os piratas turcos-berberiscos atacaron a Ría de Vigo.  María quedou moi apenada e todas as noites paseaba pola praia de Cangas.
    María Soliña posuía moitos benes que lle quedaran do seu marido e mesmo posuía "dereitos de presentación", que eran dereitos que lle permitían gañar un 10 por cento do que a igrexa gañara, neste caso unha das igrexas era a de Aldán. Isto a converteu nun obxectivo da Santa Inquisición que ao acusala de bruxería podería quedarse con todas as súas posesións. E así foi a Santa Inquisición acusouna de  bruxa por vagar soa pola noite na praia.

Deixamosvos o poema que Celso Emilio lle dedicou.
 
María Soliña. (Celso Emilio Ferreiro)

Polos camiños de Cangas
a voz do vento xemía:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.
Nos areales de Cangas,
Muros de noite se erguían:
Ai, que soliña quedache,
María Soliña.
As ondas do mar de Cangas
acedos ecos traguían:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.
As gueivotas sobre Cangas
soños de medo tecían:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.
Baixo os tellados de Cangas
anda un terror de agua fría:
ai, que soliña quedache,
María Soliña.


Por último, unha versión musicada do poema feita polo grupo galego LUÁR NA LUBRE.

jueves, 9 de octubre de 2014

Alvaro Cunqueiro, e versión de cantantes de onte e de hoxe

 Xa estamos no novo curso e adicamos esta nova entrada a Álvaro Cunqueiro, non será o único autor galego ao que lle dedicaremos un post, pois temos pensado adicarlle especial atención a nosa cultura este ano.


ÁLVARO CUNQUEIRO
  
-Biografía: naceu  en Mondoñedo en 1911 e morreu en Vigo en 1981, foi xornalista, traductor , autor de libros de cociña e tamén de importantes obras literarias: en poesía (Mar ao norde, Cantiga nova que se chama Riveira), en teatro (O incerto señor Don Hamlet  , Príncipe de Dinamarca) e en narrativa ( Merlín e familia, As crónicas do sochantre, Se o vello Simbad volvese as illas, Escola de menciñeiros,...)


 Para este post seleccionamos a poesía " No niño novo do vento":

No niño novo do vento. Álvaro Cunqueiro

No niño novo do vento
hai unha pomba dourada,
meu amigo!
Quén poidera namorala!

Canta ao luar e ao mencer
en frauta de verde olivo.
Quén poidera namorala,
meu amigo!

Ten áers de frol recente,
cousas de recén casada,
meu amigo!
Quén poidera namorala!

Tamén ten sombra de sombra
e andar primeiro de río.
Quén poidera namorala,
meu amigo!

CUNQUEIRO, Álvaro, Cantiga nova que se chama Riveira, en Obra en galego completa, Vigo, Ed. Galaxia, 1980.
   Queremos mostrarvos tamén dúas cancións feitas sobre esta poesía, por un lado a creada hai anos por Amancio Prada e por outra banda a versión feita por Xoél López.
  Gústanos moito a idea de que Xoél López versionara a canción posto que iso implica un interese de artistas xóvenes sobre a nosa cultura, e é un xeito de que non sexa esquecida, ademáis ao versinala de forma moderna resulta máis atractiva para nos, que xa nos aprendimos a poesía oindo a canción.

   Versión de Amancio Prada


         Versión de Xoél López

lunes, 26 de mayo de 2014

A SUPERCLASE VAI AO FESTIVAL DE CANS

 o mércores 21 de mayo de 2014 fomos ao festival de Cans.Cando chegamos a Cans vimos un can amarelo en cada casa e iso chamounos a atención moito, aínda que xa sabiamos que a mascota do festival era ese can.
Nese festival explicáronos  como preparaban  o festival .O festival dura 5 días e cada ano actores famosos o visitan.
No festival fomos a un garaxe onde empezou toda a explicación,viu  home que fixo unha película chamada  MEÑIQUE ese home explico como a fixo , os procesos do cine de animación  e ensinounos o  trailer.
Tamen miramos uunha curta  moir premiada e que nos gustou moitísimo,"FLORES PARA AMALIA",tratábase de  un anciano  e a sua esposa escaparon dunha residencia . O home so quería cumplir o soño da sua muller: poder mirar o mar.
Despois salimos de ali e fomos a dar unha volta polos diferentes galpóns onde se fan as proxeccións ainda que a chuvía non nos da deixou moito tempo de disfrute.
 Como anécdota mencioar que a TVG estaba por alí e entrevistou a tres da nosa clase que aproveitaron para amosar todo o que sabemos de cine  (jejeje), ahí vos deixamos o vídeo.
  

lunes, 5 de mayo de 2014

TOLETIS, UN LIBRO FANTÁSTICO

                                                         TOLETIS
 Un día nuestra profe nos habló sobre un libro llamado"TOLETIS"  nos propuso la idea de trabajar con él porque era un libro con mucha relación con la  Naturaleza  y como tenemos nuestro proyecto PLASTICOFF   nos encantó la idea y nos pusimos a ello.
Unos días después Rafa Ruíz nos mandó por correo unos libros de Toletis para leer en clase .
Cuando lo empezamos a leer pensamos que no trataba de nada  en concreto pero a los pocos días nos dimos cuenta de que además de la Naturaleza   trataba sobre  ecología .
El libro trata sobre 3 niños  que les qusta mucho la Naturaleza ,y en cada capítulo lo vemos con sus aventuras . siempre muy graciosas y a la vez muy sensibles.

LOS PERSONAJES SON: Toletis,Claudia,Tutankamon,Amenofis,la tía Josefina ,el lian ,Matías, Sara, Ra, Patricia, Nino y Nina, Carlos Emilio Baltasar(Aáá)....

En un capítulo hablan del idioma que se inventó la tía Josefina el lenguage chichirimuchi.Y aToletis le hace mucha gracia,  luego aparecen los manzanos de Ra(el abuelo de Toletis) 


En otro capítulo salen las cabritillas del reloj de la abuela Úrsula .





y cuando llegaba el invierno Toletis Tutankamon y Claudia vistieron los arboles con calcetines viejos.




y luego está nuestro querido Amenofis...

ESPERAMOS QUE A LOS FUTUROS LECTORES DE TOLETIS LES GUSTE EL LIBRO Y QUE APRENDAN A CUIDAR EL MEDIO AMBIENTE,  TANTO COMO NOS HA GUSTADO A NOSOTROS.

OS DEJAMOS UN VÍDEO CON ALGUNOS TRABAJOS DE ILUSTRACIÓN QUE HICIMOS EN CLASE.
                   





9 DE MAYO DE 2014 : NOS VISITA  RAFA RUIZ!!!!
    No podéis imaginar la emoción que tuvimos cuando Rafa Ruíz nos visitó. Nos habló de como escribió Toletis, de como se inspiró, pudimos hablar con él y hacerle infinidad de preguntas,lo único que faltó fue ....tiempo!



viernes, 11 de abril de 2014

Visita a la plaza de abastos


                                                                                

Una visita al mercado
Ayer fuímos de excursión a Porriño, más concretamente a la plaza de abastos, donde visitamos los diferentes puestos que allí había. Una señora del ayuntamiento nos explicó cómo era la plaza antiguamente, el porqué separar los puestos de pescado y carne de los de verduras, frutas y legumbres; porque había que respetar la higiene y muchas cosas más.


Empezaré describiendo que había en el segundo piso. Aunque es un mercado de alimentos, en este segundo piso nos encontramos con una peluquería, un salón de manicura, una floristería… 

La primera planta estaba dividida en dos partes: por una parte las frutas, verduras y legumbres, y por otra parte la carne y el pescado (antiguamente este mercado se dividía en dos edificios separados)

Un señor nos explicó que todos los productos estaban etiquetados, que en la etiqueta lo ponía todo y que la fecha de caducidad, no era exacta; era aproximada .Así deducían la fecha de caducidad: primero ponían un producto en observación y cada más o menos 5 días lo iban controlando. El día de inspección que lo encontraban en mal estado, ponían la fecha de caducidad; lo que tardó desde que se pusieron en observación, hasta que se encontró con mal aspecto, menos unos días de antelación para estar seguros de que el cliente que consume el producto, lo consuma en un estado óptimo.
                          
 

También aprendí algo un poco gracioso, que era que si alimentabas a las gallinas con trigo te salían los huevos blancos, si las alimentabas con maíz te salían huevos amarillos y si les dabas pan mojado en vino salían morados, pero todos con el mismo sabor.

La estructura del edificio no era igual a las actuales porque ¡Se había construido en 1907! El edificio actual de 1972, tiene cadenas de hierro que sujetan el techo al edificio y que hacían que el techo junto con la gran tienda se acostumbrara al movimiento de la construcción por el viento.

Al final de todo nos dirigimos a la churrería entre la salida y el puesto de bacalao; todo dentro de la plaza, donde nos dieron churros y una bolsa que contenía una manzana y una pera.              
                          

                           
El final de la excursión fue el regreso a cole andando, por el mismo camino que habíamos hecho para llegar a esta curiosa plaza de abastos de Porriño.

viernes, 21 de marzo de 2014

21 de marzo, DIA MUNDIAL DE LA POESÍA



 Hoy queremos hacer una entrada especial en nuestro blog, en un día en el que comenzamos la clase de lengua así...

  Jaca negra, luna grande,
y aceitunas en mi alforja.
Aunque sepa los caminos, 
yo nunca llegaré a Córdoba.

FEDERICO GARCÍA LORCA


Dame la mano y danzaremos,
dame la mano y me amarás.
Como una sola flor seremos,
como una flor, y nada más.

GABRIELA MISTRAL



   y después de hablar de sinalefas, versos de arte menor y mayor, de leer poesías, y de compartirlas, nos adentramos en el mundo del Haiku









jueves, 30 de enero de 2014

30 de enero :DIA DE LA PAZ

 Hoy 30 de enero en la superclase hemos trabajado las diferentes asignaturas desde la paz. Nada más llegar leímos y trabajamos esta noticia.


Noticia niños Siria from Miriam Leiros

   Estas son algunas de nuestras conclusiones tras hablar y reflexionar sobre esto.


   Después  estuvimos terminando los trabajos sobre el cortometraje "O XIGANTE" que trabajamos en língua, con muchos de ellos hicimos un gloster, ahí lo tenéis.






y entre tanto tuiteamos con el hashtag #diaPaz

martes, 21 de enero de 2014

PREPARAMOS LA VISITA DE LA CIENCIA (post de la profe)

 En breve visitaremos los MUSEOS CIENTÍFICOS CORUÑESES, para ello vamos a preparar nuestra visita e indagar, aprovechamos la actividad para navegar con atención en una web buscando y rastreando información. Para ello planteo unas preguntas que debéis contestar visitando la web que abajo os indico.

Tened en cuenta lo siguiente:
1.Pon atención a las diferentes pestañas.
2.Ten claro la información concreta que buscas.
3.Utiliza la información de forma inteligente, reponde a lo que se pregunta.




PREGUNTAS:

  1. ¿Qué exposición versa sobre un satélite?
  2. Averigua el nombre de la exposición que habla de movimientos y cuyo nombre emplea un término musical.
  3. ¿En qué exposición podrías experimentar con la física y responder preguntas  como el  tamaño de una pompa de jabón o el movimiento de las dunas?
  4. NOCHE ESTRELLADA EN EL MUSEO es un programa que invita a disfrutar de la conexión entre ciencia y arte. ¿Qué personajes de la historia de la pintura te puedes encontrar en él?
  5. ¿Qué museos colaboran el en el programa mencionado en la pregunta anterior?
  6. ¿Dónde puedes encontrar un manzano clónico al de Newton?
  7. ¿Quién diseñó el museo DOMUS?
  8. ¿Qué talleres podrías hacer en el LABORATORIO ABIERTO?
  9. ¿Junto a qué emblemático monumentos se sitÚa EL ACUARIO?
  10. ¿Qué exposición  puedes visitar en el acuario en relación a una famosa revista de divulgación científica?
  11. ¿Quién es "GASTÓN"?
  12. ¿Qué es la "zona i"?

viernes, 17 de enero de 2014

VIAJE HACIA EL CINE SONORO

En este post el equipo LOS VIRTUALES  vamos a hacer un pequeño recorrido desde los orígenes del cine hasta el cine sonoro, ya que "el cine" es nuestro proyecto anual de este curso.


LOS ORIGENES DEL CINE

 La primera película proyectada fue el 1895 , gracias a que Edison inventó el kinetoscopio.  El kinetoscopio era la primera cámara que se inventó. Este invento fue aprovechado por los hermanos Lumiere  convirtiéndolo en el cinematógrafo con el que hicieron la primera película que no llegaba a un minuto. Esta película se proyectó en un café de París,conocido Salon Indien del Gran Café, situado en el número 14 del Boulevard des Capucines parisino. Su escueto anuncio decía "Cinematógrafo Lumiere, entrada 1 franco".
  La diferencia entre el Kinetoscopio de Edison y el cinematógrafo de los Lumiere era que el primero era para un sólo espectador y el segundo se podía proyectar para un público mayor.

   




  













En este enlace podéis ver una de las primeras películas de los hermanos Lumiere: SALIDA DE LA FÁBRICA

Ahora os vamos a explicar los principios del cine mudo, del cine sonoro y algunos de los actores más famosos de cada época.


EL CINE MUDO

 

El cine mudo es aquel cine que no posee sonido grabado y sincronizado, referido especialmente a diálogo hablado, consistiendo únicamente en imágenes.



  • HISTORIA DEL CINE MUDO


La primera película muda fue creada por Louis Le Prince en 1888. Era un filme que mostraba a dos personas caminando alrededor del jardín roundhay garden, se tituló "La escena del jardín de Roundhay."


  • PERSONAJES IMPORTANTES DEL CINE MUDO

-BUSTER KEATON

Joseph Francis "Buster" Keaton (4 de octubre de 1895 - 1 de febrero de 1966) fue un famoso actor, guionista y director estadounidense de cine mudo cómico.

Se caracterizó principalmente por su humor físico mientras mantenía un rostro inexpresivo en todo momento, lo cual le ganó su apodo, "Cara de piedra". En España fue conocido artísticamente como Pamplinas.

Aquí tenéis algunos de sus mejores momentos:




-EL GORDO Y EL FLACO

El gordo y el flaco fue el nombre que se le puso en español al famoso dúo cómico Laurel & Hardy, formado por el actor inglés Stan Laurel (el flaco) y el actor estadounidense Oliver Hardy (el gordo). Su carrera como pareja se inició en el cine mudo, en la tercera década del Siglo XX, y se alargó hasta la segunda mitad de ese mismo siglo. Considerados como una de las mejores parejas cómicas del cine, consiguieron aunar sus diversos estilos de comedia en una sincronía casi perfecta.


-CHARLES CHAPLIN


Charles Spencer Chaplin nació el 16 de abril de 1889, en Londres. Sus dos padres fueron artistas de music-hall. Su padre, Charles Spencer Chaplin Sr., fue actor y cantante; mientras que su madre, Hannah Chaplin, era conocida en el espectáculo bajo el seudónimo de Lily Harley. Ambos se separaron antes de que Charles cumpliera tres años. Un censo de 1891 demostró que Harley vivía en Barlow Street con sus dos hijos –Charles tenía un medio hermano, Sydney John Hawkes (1885-1965)–.



                  

Y llegamos a....
EL CINE EN COLOR

El color antes del color
Desde sus comienzos el cine intentó llegar al color. Al principio, ya en 1896, se pintaban a mano, fotograma a fotograma se coloreaban manualmente, a veces con cuatro colores distintos. . La tarea era ardua por el tamaño reducido de los fotogramas y porque una película normal, de menos de un minuto empleaba unos 1.000 fotogramas. Ya en 1905 Pathé acopló al proceso de coloreado medios mecánicos, por un laborioso sistema en el que, a cuatro copias originales, una por cada color, les hacía recortes, una especie de plantilla (estarcido) con ayuda de pequeñas herramientas cortantes, las partes de la imagen que corresponden al color escogido. Cuando se superpone la plantilla así obtenida sobre la copia a colorear, sólo aparece la parte que recibirá el color. El color se aplica simplemente con ayuda de un cepillo sobre la película a colorear, a través de los orificios de la plantilla. Más tarde coloreaba por medio de pinceles giratorios las áreas del cliché que antes se habían recortado. Pintando así podían hacer cuantas copias quisieran. Este sistema de coloreado se utilizó hasta 1930.
                                                        

CINE SONORO


El cine sonoro es aquel en el que la película incorpora sonido sincronizado, o sonido tecnológicamente acoplado con imagen. La primera exhibición pública conocida de cine sonoro proyectado ocurrió en París en 1900, décadas antes de que la sincronización confiable entre sonido e imagen se hiciera comercialmente práctica. La primera proyección comercial de películas con sonido completamente sincronizado ocurrió en la ciudad de Nueva York, en abril de 1927. En los primeros años después de la introducción del sonido, las películas que incorporaban diálogos sincronizados fueron conocidas como "películas sonoras". En los años 1930, las películas sonoras eran un fenómeno global. En los Estados Unidos, ayudaron a asegurar la posición de Hollywood
como uno de los sistemas culturales/comerciales más potentes del mundo. En Europa (y, en menor grado, en otros lugares).


    A partir de aquí el cine no dejó de evolucionar hasta llegar a los efectos especiales, 3D, etc, pero de esto ya sabéis un montón y puede que os lo contemos en otro post.



          Post elaborado por : PAULA, DIOGO, MATÍAS , ANTONIO, Y ALVARO, SOMOS " LOS VIRTUALES"